Wauw wat een verhaal, en wat een pech. Maar ook wel weer een opsteker denk ik, dat je in ieder geval iets hebt weten te achterhalen. De issue lijkt dus in de elektronica te zitten, en je weet nu in ieder geval zeker dat mechanisch alles in orde lijkt te zijn.
Tja, een kleine spanningsval door hoger verbruik kan een trigger zijn om zowel de injectie als de ontsteking te ontregelen, maar ook een brandstofpomp die daardoor minder opbrengst geeft kan roet in de maaltijd strooien wordt nog een puzzel al zijn er nu wel wat aanknopingspunten waarvandaan er nieuw onderzoek gedaan kan worden
allemachtig Koos ik begrijp nu je besloten hebt het 'probleem' te achterhalen dat je alles op alles zet om de 323i te krijgen zoals je bedoelt hebt. diep respect voor je inzet en wat fijn dat er mensen om je heen zijn die de dezelfde instelling hebben. ik hoop ook echt dat je/jullie het snel voor elkaar krijgen, mag ook wel na al die tijd
Ik ben geen kenner hoor, maar ik moet bij dit soort ogenschijnlijk niet-gerelateerde problemen, altijd denken aan een massaprobleem in de bedrading van in dit geval de verlichting. Je schakelt de verlichting in en ergens raakt dan een stukje bedrading een chassisdeel oid en krijg je allerhande vage problemen.
Zou inderdaad zomaar een richting zijn die als eerste eens onderzocht mag worden, massa problemen kunnen de meest gekke storingen veroorzaken
Wat een verhaal en een uithoudingsvermogen..... De grote vraag is WAT zorgt ervoor dat hij gaat stotteren en inhouden, als je weet in welk deel het fout gaat, dan kan je gaan meten, het positieve is dat je nu het probleem kan reproduceren, dat zoekt al een stuk eenvoudiger, en houd ie ook in bij stationair of alleen belast. Als tip: V4-meting is een meetmethode die nog wel eens vergeten word, maar is simpel met een multimeter te doen
Dank mannen, voor de reacties en alle tips. Geloof me, er is niet veel wat we niet hebben gedaan. Binnenkort deel 2...
dan mag ik hopen dat de laatste zin niet alleen op de 323i geld, anders is het echt een gebed zonder end (is het eigenlijk al ) succes en de juiste spirit heb je volgens mij nog steeds!
Dank voor alle suggesties en zeker alle support, heren! dat wordt oprecht gewaardeerd. Goed om te realiseren dat we spreken over het afgelopen jaar. Ik heb inmiddels die auto teruggebracht naar Kona, dat was september 2022. Vervolgens is Kona wederom aan de slag gegaan met de 323i. Meten, kijken en proberen. De oplossing bleek dus betere/stabielere boordspanning. Een gereviseerde e30 dynamo leverde nog wat meer volts op en ook een wederom nieuwe, hogere amperage accu hielp. Wederom uitvoerig testgereden, ik heb diverse filmpjes gekregen en een uitvoerig logboek en dit soort plaatjes. De 323i heeft overwinterd in Wateringen. Ondertussen vonden de mannen bij Kona een onverklaarbaar wegvallende benzinedruk. van 3 bar naar ineens minder dan een half en weer terug ook. Dat leidde, door uitsluitingen en eerdere onderzoeken toch naar de WUR. die was eerder niet verdacht, omdat deze dus vers gereviseerd is, maar deductie bracht de WUR toch onder de aandacht. Die eenmaal geopend bleek er straalgrit en rommel in te zitten en in de metalen plaatjes zaten scherpe deukjes. Heel raar. Dus dat is opnieuw gedaan. De revisie van WUR en spinnekop is door mij elders laten doen een jaar eerder. Even terugscrollen en je weet het, wie de prutser was. Ondertussen had de 323i zelf ook genoeg van het gedoe, hij liet Kona nog even schrikken. Op een ochtend stond er ineens een plas blauwe vloeistof onder de auto. Het bleek ruitenwisservloeistof te zijn, die door de SWRA naar buiten was geheveld. Dat was ten gevolge van een kapot klepje, ik heb er een nieuwe in gezet. Uiteindelijk, op 17 maart 2023, een dag na de laatste sneeuw ben ik de auto wederom gaan halen. Nu reed alles fijn en goed! De hele rit een smile op mijn giechel, tot ik bij Heerenveen een forse steen op de voorruit kreeg, een royale ster in de voorruit was mijn deel. Die auto blijft tegenwerken, stampvoetend protesteren... Dus een nieuwe ruit besteld, gelukkig was dat verzekeringswerk. En nee, de ruit was niet te plakken. Eind goed, al goed? Welneeeeee… Maar dat komt in een volgende post.
dan denk je goed te doen door bepaalde zaken aan "specialisten" uit te besteden. Als je dit dan leest wordt het wederom weer bevestigd wil je dat iets echt goed wordt gedaan, dan doe je het lekker zelf. Heb je het nog nooit gedaan? dan moet je als Pippie Langkous denken. "heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan" Uiteraard wel met de voetnoot, een goede voorbereiding is het halve werk, eerst uitzoeken en dan doen. ben benieuwd naar deel 3
Ruit en rubber en touw staat me iets van bij met niet geplakte ruiten. En dan als het direct waterdicht moet zijn ook nog kit. Anders gaat het op termijn weer roesten door vocht ophoping. Ben benieuwd naar deel 3 en 4 en 5 al hoop ik dat het vanaf 4 dan alleen maar positieve verhalen worden.
tja, Edgar en Fred, dat kunnen jullie zelf bepalen, hahaha. Want nou ja, dus die 323i stond weer thuis, tweede keer gehaald en tweede keer reed het dikke prima, nu de thuisreis zonder hikjes oid. Dan moet je rijden en testen, maar ik vertrouwde het ding gewoon niet. Na alles wat gebeurd was in 13 jaar, was daar ook geen aanleiding toe, om vertrouwen te hebben in die prachtige auto. In april heb ik wat gereden, maar niet veel. Misselijk van die voorruit en dus nog steeds bang voor een hikje. Of een stotter. Of wat ook, want deze auto wil immers niks… En inderdaad, ik merkte zo nu en dan een hikje, of was het dat niet. Mijn gevoel en niet de auto? Wat was het dan wel? In ieder geval draaide ik wat kilometers en zo nu en dan trof je de 323i aan in zijn natuurlijke omgeving. 7 mei waren we op Zandvoort met de E21 club bij de Historic Zandvoort Trophy. Prima heenreis, niks aan de hand. In de middag kwam er een wolkbreuk en bij Amsterdam op de terugweg stond 10 centimeter water op de weg. Ah hikkend en bokkend en biddend dat de auto niet zou stoppen op die zeer natte A10 zijn we naar huis gehobbeld. Niet normaal wat een gebok en inhouden. Zelfs toen de boel weer droog was werd het niet beter. Leuk was het wel om samen met onder andere Arnold en Rinke op te rijden. 12 mei had ik een automeeting in Zwolle, ik nam de auto mee naar mijn werk in Groningen, daarna in Zwolle en later op de dag de meeting. Heenreis ging heel prima, maar terug? Welke twijfel? Het was een gestotter en gebok waar je gerust U tegen mag zeggen. BAH!!! Sinds die tijd stond de 323i in de hoek in mijn loods. Geen idee meer. Geen zin meer. Geen energie meer. Hele zomer omheen gelopen, genegeerd en lekker met de BMW e12 528i aan de slag en rijden in mijn trouwe e30 325iA cabrio. Vanaf zo rond de zomer ‘23 toch met goede vrienden overlegd wat te doen en wat het kan zijn. Ook veel goedbedoelde adviezen ontvangen uit allerlei hoeken, de hoeveelheid werk en uitzoekwerk aan de auto was zodanig groot dat 99,8% al was beschouwd. Blijft over kabelboom ontvlechten, alles doormeten en visueel beschouwen. Daar ben ik eind augustus dan maar mee begonnen. Van de zekeringkast naar voren, alles rond het massapunt onder de hoedenplank, want die heb ik nooit meer bekeken sinds de opbouw in 2018, en daarna motorkabelboom. Eind augustus van dit jaar kwamen twee vrienden om te helpen en samen hebben we gemeten en gekeken. Zo kwamen we bij de voorschakelweerstand uit. Die ook gedemonteerd en doorgemeten en die deed raar. Er zitten twee pootjes uitgang op en de ene gaf een stabiele Ohmwaarde, de andere echter ging van kiloOhm maar MegaOhm en alles wat er tussen zat. Dus eens de oude erbij, die deed dat niet, daar waren beide uitgangen stabiel. En ook die van mijn 528i was stabiel. Daar zouden we iets kunnen hebben… Dus de werkplaatshandboeken en schema’s erbij en kijken en doormeten. Ook een andere kenner van BMW e21's opgebeld voor meer informatie over de werking van de voorschakelweerstand. Nu blijkt dat tot en met september 1980 de 323i is uitgerust met de dikke ontstekingsmodule, voorschakelweerstand èn de bijbehorende bobine met Boschnummer 0221 122 010. Door de lekkere opschoners van BMW is alles op een bult gemikt en krijg je op chassisnummer een nieuwer type bobine geleverd, voor een auto zònder voorschakelweerstand. Walloth&Nesch levert nog een Bosch bobine met een ander nummer, waarop staat dat die voor auto’s met voorschakelweerstand is. In mijn 528i zit de bewuste 010 bobine en via het centrale magazijn heb ik nog twee gebruikte kunnen vinden. Even opgefrist en dan hebben we dit. Wat is nu de situatie? Deed de auto raar door de kapotte voorschakelweerstand? NOS geplaatst in 2018? Of is die kapot gegaan door de verkeerde bobine? Of was hij kapot èn is de bobine niet de goede? In ieder geval is de theorie dat de voorschakelweerstand de stroom dempt, richting de bobine. De 010 is dan ook een 9 volt bobine voor 12 volt auto’s. Maar een bobine voor een auto zonder voorschakelweerstand heeft dus meer vermogen nodig om zijn topvonkjes uit te kunnen delen. Als dat wordt afgevlakt door de voorschakelweerstand lijkt hij het net te redden, tot dat de andere stroomverbruikers aangaan, of tot de accu niet helemaal 100% is geladen. Dan wordt de vonk te zwak en ontsteekt hij niet goed. Zou dat kunnen kloppen? Opvallend: de op chassisnummer bestelde bougiekabelset, van Bosch, komt met doppen die op de bougies passen en ook op de 12v bobine. Die dop schuift net als bij een bougie over het dunne pennetje heen. De 9v bobine heeft dat pennetje niet, maar een bus, waar een dikkere dop in schuift. Andere manier van contact maken dus. Dus ik heb een andere dop besteld, die op de kabelset gemaakt, zodat de dop goed contact maakt met de bobine. De kabelsetdop is een vrouwtje en de bobinedop moet een mannetje zijn. Hoe suf. Daarna heb ik de kabelboom hersteld, her en der wat kabelschoentjes vervangen, een enkele draad gerepareerd of vervangen en daarna alles opnieuw gewikkeld en teruggeplaatst. De voorschakelweerstand erin die in de auto zat toen ik ‘m kocht in 2010 en een gebruikte bobine netjes gemaakt en die er ook in. En daarna rijden. Gerwin was er om me te helpen met de opbouw, dus we zijn samen gaan rijden. Even rustig warm rijden en daarna gas erop. Hoe gek we ook deden, hoe hard we ook reden, niks behalve vol vermogen. Hij blijft gaan. Veel power en geen enkel hikje, bokje of stottertje. Hij liep als de spreekwoordelijke kogel. In alle versnellingen volle polle. De auto is voorzien van de optionele 5 versnellingen sportbak. Dat betekent veel leven onderin, de 1 links onder en de 2 en 3 en de 4 en 5 zitten recht tegenover elkaar. Maar ook is de 5 aanmerkelijk korter, meer toeren eigenlijk, dan de 5 van de eco bak. Dus bij 198 loopt ie domweg uit de toeren. Maar hij ging echt volgas in die toerenbegrenzer bij 198km/h. Geen spoortje van vermoeiing of afname van vermogen. Zo had ik de auto ooit bedacht. Zo wilde ik dat ze zou rijden... De vraag is: Zou het lek boven zijn?? Met de jaarlijks terugkerende meerdaagse Eifeltour op het programma, tja, durf ik dat aan???
Wat een verhaal en wat een werk zit er in inmiddels. En dan nog blij dat je een relatief simpele bedrading is en niet van een moderne auto want dan kom je er niet mee weg. Maar nu rijdt hij zoals het hoort dus gewoon blijven genieten nu! Vertrouwen moet terug komen, groeien. Maar wel begrijpelijk dat dat even zal duren.
Koos, wat heb ik een RESPECT voor je !! Ik had hem al lang aan de wilgen gehangen (letterlijk of figuurlijk) wel weer een verhaal wat super weg leest.
Nou, Gert jan, ik kan je zeggen dat de woorden aanmaakblokje, voorwiel en fakkelen best vaak bij me zijn opgekomen.... Fijn weer wat van je te horen, trouwens!! Leuk!